Αναποτελεσματικός, αλλά νικητής!

Ο Βαλβέρδε ανέβηκε διαβασμένος στον Βόλο κι έτσι δεν έπαθε από τον Τσιώλη, τα χουνέρια που έπαθαν ο Χιμένεθ με τον Φερέιρα. Διότι ναι μεν επίθεση για να πάρουμε το ματσάκι, αλλά όχι αλόγιστα πράγματα κι όλοι μπροστά για να σκοτώσουμε το θηρίο.

Η άμυνα λειτούργησε σωστά, ο Μοντέστο κρατούσε τη θέση του κι ο Ιμπαγάσα βοηθούσε ώστε να κλείσουν οι χώροι. Βέβαια κι ο Τσιώλης δεν ρίχτηκε στην επίθεση αλλά όταν παίζεις με αντιπάλους σαν τον Ριέρα κάποια στιγμή θα' ρθει που θα δεις τα ραδίκια ανάποδα. Ο Ισπανός μπούκαρε από αριστερά έκοψε στον Φουστέρ κι έγινε ό,τι έγινε.

Θα μπορούσαν να είχαν γίνει κι άλλα στο δεύτερο ημίχρονο αν δεν είχαμε ένα ρεσιτάλ χαμένων ευκαιριών από τους ερυθρόλευκους με τα... μπλε. Για μένα όμως σημασία έχει το αποτέλεσμα. Ο Ολυμπιακός δεν το πήρε με ένα γκολ σε μια κόντρα επίθεση και μετά όλοι πίσω για να κρατηθεί το σκορ. Επαιξε προσέχοντας την άμυνα του αλλά πρώτος παίκτης του Βόλου ήταν ο τερματοφύλακας Γιακούποβιτς.

Ο Πάρντο απειλήθηκε από μια κεφαλιά κι ένα σουτ του Μπρέσκα. Ο Τοροσίδης έμεινε πίσω για να ελέγχει τον Μόνχε κι ο Μπράβο έδωσε λιγότερες βοήθειες στον Ριέρα που αν και με αργό τέμπο ήταν ο καλύτερος των νικητών. Τέτοιες νίκες εκτός έδρας που συνοδεύονται από καλές εμφανίσεις είναι από εκείνες που δίνουν πρωταθλήματα.